Grens Bij jullie lengen de dagen en wordt het warmer. Bij ons worden de dagen korter én wordt het ook warmer. We verlaten Argentinië weer en gaan voor de vierde keer Chili in. Deze keer hebben we een zeer kleine grensovergang en er zit maar liefst 40km tussen de Argentijnse douaniers en hun Chileense collega’s. Er is geen computer om de invoerpapieren voor de BraVo in te vullen. Alles gaat met de hand en met doorslagvellen. Voor het eerst geen controle op verse producten. Die mag je namelijk niet invoeren in Chili. Deze nieuwsbrief nemen we je mee op de 1247km van de Carretera Austral.

Carretera Austral Volgens de meeste Chilenen is de aanleg van de Carretera Austral één van de weinige goede dingen die de soldaten van militair dictator Pinochet hebben gedaan. De weg is dus ruim 1200 km lang en is nog steeds grotendeels onverhard. Ook zijn er nog 4 ferry’s daar waar de bergwanden te steil waren om een weg uit te hakken. Wij volgen een groot deel van de Carretera Austral. Niet zozeer om hem van onze bucketlist af te kunnen strepen, maar wel om de mooie natuur te bewonderen.

Paso San Carlo We maken een wandeling over een voorganger van de Carretera Austral. Een smal pad hoog boven de Rio Baker was vroeger de enige manier om naar het zuiden te gaan. Met de hand is dit pad uitgehakt. In de diepte zien én horen we de woeststromende gletsjerrivier.

Lage bergen We zitten hier al in de Andes, maar de bergen zijn hier nauwelijks hoger dan 2000 meter. Wel met sneeuw bedekt in dit diepe zuiden. De meeste toppen zijn voor gewone wandelaars onbereikbaar vanwege de steilte en gletsjerspleten. Op de hoge Andes moeten we nog een paar maanden wachten. Hemelsbreed 3000km noordelijker, over de weg zeker het dubbele.

Rio Bravo Vier keer moeten we een boot nemen op de Carretera Austral, omdat daar de bergen echt bijna loodrecht omhoog gaan. Soms is het passen en meten om ons (achteruitrijdend) aan boord te krijgen. Op de kleinere boten hebben ze onze 8 ton graag in het midden van de boot. Leuk is dat we hier met de BraVo een uur varen over de Rio Bravo.

Caleta Tortel Ook dorpjes hebben last van de steile rotswanden. Het makkelijkst is dan om aan de oever van een meer of fjord (zoals hier in Caleta Tortel) houten wandelpaden aan te leggen, de zogenaamde Costanera’s.

Smalle brug Meestal staat bij een brug niet welk gewicht ie aankan en welke breedte en hoogte nog past. Deze brug is duidelijk te smal voor ons. En later zagen we dat met verf op de brug was geschreven dat ie 6 ton mag hebben. We zijn de brug uiteraard niet met de BraVo overgegaan en hebben de dag erna de brug met de fiets bedwongen.

Modderstroom De natuur is hier altijd sterker dan de mens. Een paar jaar geleden kwam hier een modderstroom naar beneden en bedolf een aantal huizen langs de rivier. Er vielen gelukkig geen slachtoffers. En blijkbaar worden de huizen niet weer uitgegraven.

Blauw en bruin De rivieren die door de gletsjers worden gevoed zijn helderblauw. Andere rivieren bevatten ook modder. Hier is vanuit de lucht te zien hoe die twee samenkomen.

Rio Baker We hebben de mooiste overnachtingsplekjes die je je maar kunt voostellen. Heldere sterrenhemels, ruisende rivieren, kwetterende vogels, absolute duisternis en meestal zijn de dichtstbijzijnde mensen tientallen km’s ver weg. Hier staan we op de plek waar de machtige Rio Baker uitkomt in de fjorden van de Stille Oceaan. Zie je de BraVo staan?

Condor Regelmatig zien we een condor zweven. De steile wanden zorgen voor een goede thermiek. De condor is een aaseter (en schijnt 40 dagen zonder voedsel te kunnen), maar we hebben de condor tot op heden nog niets zien eten. Terwijl er genoeg kadavers zijn van guanaco’s, schapen en koeien. Daar zien we wel zwarte gieren hun natuurlijke werk verrichten. Niet altijd een smakelijk gezicht trouwens.

Alle heiligen Bijzonder katholiek kerkje is dit: gewijd aan ALLE heiligen. Nog mooier zou een gebouw zijn van ALLE godsdiensten voor ALLE mensen.

Capilla de Marmol In een groot zoetwatermeer op de grens met Argentinië liggen marmergrotten. We gaan er met een bootje heen. Het is zachte steen die in de loop der eeuwen is uitgesleten door het water. Een prachtig kleurenspel. Het meer heet trouwens Lago General Carrera voor de Chilenen en Lago Buenos Aires voor de Argentijnen.

Glaciar Léones Hoewel de gletsjers hier rap wegsmelten, zijn er toch nog veel te bekijken. Triest is dat we bij deze wandeling over een open vlakte lopen. In 1939 zijn hier honderden km2 oorspronkelijk bos in brand gestoken om landbouwgrond te maken. Sommige van die branden duurden meer dan 10 jaar. En nu is de grond uitgeput en gevoelig voor erosie. Maar de gletsjer is mooi!

Glaciar Exploradores Om de Glaciar Exploradores te zien, lopen we een lang stuk over de zijmorene. Zo komen we dicht bij de gletsjer. De gletsjer zelf is niet echt veilig om op te lopen. Er zijn veel gletsjerspleten en steeds afbrekende stukken ijs. Dat zien en horen we goed.

Glaciar Queulat Voorlopige even de laatste gletsjer. Dit is een zogenaamde hangende gletsjer die geen rechtstreeks contact heeft met het gletsjermeer.

Kachelradiateur We hebben al een paar maanden last van een lekkende kachelradiateur. We vullen steeds water bij, maar nu wordt het toch tijd voor een reparatie. Zoals gevreesd is het veel werk om de radiateur er uit te krijgen. We zijn dan ook heel blij als ie er eindelijk na 4 uur uit is. Het solderen zelf is een kwartier werk… Cock was vroeger technisch handboekschrijver en schreef dan vaak: “montage in omgekeerde volgorde”. Nu merkt ie zelf wat een gemeen zinnetje dat is.

Zwemmen Volgens Roelien is het water best lekker. Cock blijft toch maar op de kant. Roelien zwemt hier hard, maar blijft door de stroming op dezelfde plek. Dat ziet er leuk uit op het dronefilmpje. Hou je nog van ons tegoed.

17 jaar warmte In 2008 was de Volcan Chaitén actief en bedolf 10km verderop het gelijknamige stadje met een dikke aslaag. Nu rookt de vulkaan nog steeds. Die aslaag werd een modderstroom, splitste Chaitén doormidden en zorgde ervoor dat er 400 meter strand bij kwam. De boulevard ligt nu een eind van zee.

Krater in krater Het bijzondere van de Volcan Chaitén is dat er in 2008 een nieuwe krater in de oude krater is ontstaan. Na een stevige wandeling zien we dat van dichtbij. In de volgende nieuwsbrief komen nog veel meer vulkanen aan bod. Er zijn er nog 50 actief in Chili. Zou wel leuk zijn als er één actief wordt als wij in de buurt zijn.

Koolborstels en taart Nog een sleutelmomentje. De dynamo heeft nieuwe koolborstels nodig. Dat doen we in Puerto Montt, tevens eindpunt van de Carretera Austral. We sleutelen ook hier weer gewoon op straat en krijgen hulp én taart aangeboden. We hebben niets te klagen over aandacht, vriendelijkheid en hulpvaardigheid.

Projectmanagement En dit is al weer het laatste item in deze nieuwsbrief. We zitten nog steeds in het gebied van de roodkopgieren. Dat is een teken dat we niet snel reizen. Dat klopt ook, we gaan veel langzamer noordwaarts dan we ingeschat hadden. Er is hier (te) veel natuurschoon en de ripio-wegen houden onze snelheid ook in toom. Wij moeten in ieder geval weer eens wat gaan plannen: waar willen we zijn in de herfst, hoe ontwijken we het regenseizoen en wanneer hebben we tijd om even naar Nederland te gaan. Wordt vervolgd dus. Reacties weer welkom!

Ga verder met deel 9.