Zonsondergang Dit is de laatste nieuwsbrief van onze Patagonië-reis. Acht maanden na vertrek zijn we, als je dit leest, weer terug in Nederland. We missen nu al de stilte, de duisternis, de rust, de uitgestrektheid, de vogels, de zee, de bergen en natuurlijk ook de mensen. Tijdens vele prachtige luchten en bloedrode zonsondergangen hebben we steeds nieuwe plannen gemaakt. Zo ook voor een vervolg op deze reis. Daarover straks meer. Eerst krijg je onze laatste belevingen en belevenissen.

Gran Hotel Viena Het grootste zoutwatermeer van Zuid-Amerika – Laguna Mar Chiquita – heeft in sommige jaren een zoutgehalte van 30%. Dat zijn slechte jaren voor de vis, maar goede voor de flamingo’s. Aan de oever ervan staat Gran Hotel Viena. Een hotel door Duitsers gebouwd in de jaren 1930. Er zijn geruchten dat na WO-2 Nazi’s hier een onderdak vonden. Nu is het vooral een vervallen hotel.

Amfi theater Vlakbij Gran Hotel Viena ligt een amfitheater. Door hoge waterstanden van het meer is het overstroomd en nu verlaten. Het bijbehorende dorp is een stukje hoger weer opgebouwd.

Brandstichting De makkelijkste manier om begroeid terrein om te zetten in akkerland is het in de fik steken. Dat gebeurt dan ook. Als er genoeg opbrengst is van soja, mais, sorghum, dan is er ook geld voor kunstmest en pesticides. Anders is na een paar jaar de grond uitgeput en moet het volgende stuk afgebrand worden.

Skeletten We bezoeken Santa Fe la Vieja, het oude Santa Fe. Door de Spanjaarden gesticht in 1573, maar na 100 jaar bleek dat het transport over de rivier niet goed mogelijk was. Dus werd een nieuw Santa Fe 80km stroomafwaarts gebouwd. Met exact hetzelfde stratenpatroon. Op de foto de graven onder de oude Fransiscanerkerk. De skeletten zijn niet meeverhuisd.

Museo de la Constitución In dit museum was onze gids zeer verbaasd dat wij in Nederland geen Constitutioneel Hof hebben en er dus geen toetsing aan onze grondwet is. Voor een Argentijn – met actieve herinneringen aan de militaire dictatuur – is dat niet te bevatten. De zuilen voor het museum staan symbool voor de scheiding der machten: de wetgevende, de uitvoerende en de rechtsprekende macht. Sinds wanneer hebben wij eigenlijk een grondwet in Nederland?

Make Argentina Gay again We vertrokken toen Biden nog president was in de VS. Sinds Trump zagen we veel varianten op MAGA. En nu zelfs ook in Nederland in de aanloop van de komende verkiezingscampagne: Make Asylum Great Again. Overigens was Argentinië 100 jaar geleden één van de rijkste landen ter wereld. Inkomens lagen op hetzelfde niveau als in de VS en waren hoger dan in Duitsland en Frankrijk. Nu staat het land op de 67e plek. Zou zo iets ook met Nederland of de EU kunnen gebeuren?

Paarden We maken een prachtige struinwandeling in een klein nationaal park langs een diep uitgesleten rivier. Zowel wij als deze paarden struinen door het gebied.

Snelservice Ineens horen we geratel bij een achterwiel. Eén wielbout afgebroken en de andere moeren zijn losgelopen. We zetten ze vast, rijden naar het eerste het beste dorp. Binnen een uur en tegen betaling van een paar tientjes hebben we 5 nieuwe bouten en kunnen we weer verder. Eigenlijk geen item waard in deze nieuwsbrief.

Capibari Het lukt ons niet om de capibari’s in het wild aan te treffen. Dan maar in een capibari-opvangcentrum. Een soort Pieterburen, maar dan met heeeeel veeeeel ruimte.

Schildpad Deze schildpad wandelt op een boomstam die in de rivier drijft.

Rio Uruguay Ondertussen komen we bij de grens met Uruguay. De Rio Uruguay is de grensrivier. Hier staan we een paar nachten. ’s Morgens is het mistig boven de rivier als de vissers aan het werk gaan.

Salto Grande In de Rio Uruguay hebben Argentinië en Uruguay 50 jaar geleden een grote waterkrachtcentrale gebouwd. Beide landen zijn er zeer trots op. Op de foto zie je de 7 turbines (gemaakt in de Sovjetunie) die voor de helft van de elektriciteit van Uruguay zorgen.

Stuwdam En hier zie je van onderen naar boven de rivier, de stuwdam en het stuwmeer. Alles is enorm groot. En nog uit de tijd dat je niet moeilijk deed over het onder water zetten van dorpen en de aantasting van ecosystemen.

Matroeska’s We volgen de Rio Uruguay stroomafwaarts en komen onverwachts in een Russische kolonie. Ruim 100 jaar geleden kwamen hier 600 Russen aan die als Russisch Orthodoxen op de vlucht waren. Hoewel iedereen Spaans spreekt, kan je hier nog steeds Russisch eten.

Fladderen en zoemen Tijdens een wandeling houdt het maar niet op met zoemen en fladderen. Gelukkig is 1 foto gelukt.

Soja-oogst Met 12 meter brede maaibalken wordt de soja-oogst binnengehaald en als sojaschroot (veevoer) naar China geëxporteerd.

Truck storage En dan is het plotseling voorbij. Dat is op een camping in Colonia, circa 200 km vanaf hoofdstad Montevideo. Daar laten we de Bravo achter. We hebben wat roestplekken in de menie gezet, alles opgeruimd en schoongemaakt. De Zwitserse eigenaar van de camping zal eens in de maand een rondje rijden. Eind 2025 gaan we weer verder. Dit is voorlopig even onze laatste nieuwsbrief. Afhankelijk hoe onze Fernweh zich ontwikkelt, gaan we weer snel terug naar Zuid-Amerika. Fernweh? Bijzonder is dat we in het Nederlands wel heimwee (een pijnlijk verlangen naar huis) hebben overgenomen van de Duitsers, maar niet Fernweh. De Vlamingen hebben wel een mooi woord voor dat pijnlijke verlangen naar reizen: wegwee. Kort samengevat: we hebben genoten, ons verbaasd, veel geleerd, 20.000km gereden, honderden km’s gewandeld, 1 maraton gelopen, duizenden meters omhoog en omlaag gegaan, 80 GB mobiel internet gebruikt en 7318 foto’s gemaakt. Wij beschouwen het halfjaartje hier in Nederland als een stopover. Eind van het jaar gaan we weer verder. Je krijgt bericht!

Terug naar home.