Pripjat, Dnjepr en Berezina.

Vissers van de Pripjat.

Vissers van de Pripjat.

In dit bericht staan 3 rivieren centraal: de Pripjat, de Dnjepr en de Berezina. En daar waar water is in Wit-Rusland zijn de vissers nooit ver weg. We hebben gemerkt dat er heel veel soorten vissers zijn. De zonsopgang-visser die je al roerloos bij zijn hengels ziet als wij opstaan. De vissers in bootjes bestaan uit 3 types: de stilliggende, de met-de-stroom-meegaande en de echt varende visser. Dan zijn er nog de vissers die bij een stuw of beverdam de stille stroomopwaartse kant bevissen en anderen die juist kiezen voor de stromende stroomafwaartse kant. Tot slot is er nog zo nu en dan ’s nachts vissende visser. Verder kennen alle soorten de nuchtere en de dronken variant.

Kikker.

Kikker.

De bootjes op de foto liggen op de oever van de Pripjat. Hier hebben wij 2 nachten gestaan en daar gerust, gewandeld en gefietst. En overigens ook nog een nieuwe binnenband in een wiel van de BraVo gedaan. Dat waren een paar uurtjes hard werken…

Tijdens de wandelingen zagen we vele dieren, maar niet alles komt op de foto. De kikker werkte gelukkig wel mee.

 

Augustus. Kan dat de ooievaartrek zijn?

Augustus. Kan dat de ooievaartrek zijn?

Belarus zonder ooievaars is nauwelijks voor te stellen. Elk kleine dorpje heeft wel een paar nesten op een huis of op de elektriciteitspalen. Hier in het Pripjat-gebied zien we voor het eerst een grote groep. Soms vliegen ze met wel 30 stuks bij elkaar. Indrukwekkend om die grote vogels op thermiek omhoog te zien gaan en dan weer in glijvlucht naar beneden.

Vrijwel iedereen in Gomel loopt met pitjes en nootjes rond om de eekhoorns te voeren.

Vrijwel iedereen in Gomel loopt met pitjes en nootjes rond om de eekhoorns te voeren.

 

Als we ons verplaatsen van de Pripjat naar de Dnjepr komen we door Gomel. Een grote stad waar we later meer over vertellen. Voor nu is het wel aardig om te zien dat in het stadspark de eekhoorns worden gevoerd. We hebben nog nooit zúlke tamme eekhoorns gezien.

 

 

 

Dinner for 2 aan de Dnjepr.

Dinner for 2 aan de Dnjepr.

Aan de Dnjepr vinden we een heel mooi plekje voor de nacht. We moesten daarvoor over een smal bospad, hebben 1 boom om moeten zagen om verder te kunnen, maar dan heb je ook wat. Er zijn slechts 2 vissers als we aankomen, 1 ervan blijft er ook slapen. De vissers in Belarus zijn overigens wel behoorlijk mensenschuw. Veel verder dan hallo komen we niet. De zon gaat schitterend onder. We genieten ervan en bij de laatste zonnestralen eten we ons bordje leeg.

 

Gids Anastasia laat door specht afgekloven dennenappel zien.

Gids Anastasia laat door specht afgekloven dennenappel zien.

Tot slot gaan we naar het Berezina Biosfeer Reservaat. Dat is een hogere status dan Nationaal Park. Het is 90.000 ha groot, waarvan eenderde moeras/veen. Het reservaat is bewaakt en afgesloten met slagbomen. Het lijkt wel een grenspost. We mogen er met de Bravo in en bij het parksecretariaat maken we een afspraak voor een compleet dagprogramma met gids. We mogen zelf ergens een overnachtingsplek opzoeken en de dag erna leidt Anastasia ons rond.

Bison in de kleine dierentuin van Berezina Reservaat.

Bison in de kleine dierentuin van Berezina Reservaat.

We lopen door droge bossen, door natte bossen, we staan op veen, we zien vele soorten mos, horen veel vogels. Korhoenen vliegen op, de korhoen-mannetjes fluiten naar elkaar, we zien dikke, dunne en heel dunne zwarte slangen. Maar voor de foto’s heb je er niets aan. Dat lukt pas als we in het dierentuintje aankomen. Daar staat een bison die mank loopt omdat ie een gewricht verzwikt heeft. We zien dierenarts Vladimir de bison met kamferolie de bison verzorgen.

Jonge beer die gevonden is langs de autoweg M3.

Jonge beer die gevonden is langs de autoweg M3.

Eén beer zit in een grote kooi met voldoende groen. Een andere beer is per ongeluk in de dierentuin terecht gekomen. die is gevonden langs de M3, de autoweg die dwars door het reservaat loopt. Op dit moment is er geen geld om ook voor hem een goede kooi te bouwen. Nu bouwen ze elke keer er weer een stuk aan als ze voldoende materiaal verzameld hebben.

Plakvliegjes die van onderbroek tot oorgang ons weten te treiteren.

Plakvliegjes die van onderbroek tot oorgang ons weten te treiteren.

De laatste dag in het reservaat gaan we fietsen. Het wordt een tocht van 45km in 6 uur tijd. We hebben nauwelijks gerust, omdat elke seconde stilstand een aanval opleverde van duizenden plakvliegjes. Heel vervelende vliegjes, ze steken een beetje, ze zoemen en ze gaan overal inzitten. Van onderbroek tot oorgang. Daarbij hechten ze zich ook erg goed vast. Je moest ze echt van je huid afplukken. En vervolgens zijn ze bijna niet dood te krijgen. Het lijkt wel een kruising tussen het pantser van een teek en een fruitvliegje met de hechtkracht van een goed lijmsoort. Na 6 uur komen we uitgeput terug bij de BraVo. Oh ja: het was een mooie fietstocht door bos, Sovjetmonumenten en over mooie rivieren.

2 gedachten over “Pripjat, Dnjepr en Berezina.

  1. Wat een griezelige beestjes die plakinsekten. Weten jullie ook hoe ze heten?. Een klamboepak zou dat een oplossing zijn? Bestaat vast niet. Ik geniet van jullie verhalen. Veel dank daarvoor.

  2. Met enthousiasme ben ik vanavond (23 aug. ’13) aan jullie verhaal begonnen . Atlas erbij . Heel veel geluk en succes op jullie reis ! T. Wim .

Reacties zijn gesloten.