Telelens In Nederland en België zitten jullie nu in de winterdip. Grote zonloze periode in december. Hardnekkige mist in januari. Om jullie te steunen hierbij een nieuwsbrief vol met lenteberichten. En smeltende  gletsjers. En genocide, dat ook. In de vorige nieuwsbrief zat een filmpje. Enkele lezers vroegen zich af hoe dicht we bij de pinguïns waren voor de opnamen. Niet heel dicht. De opnamen zijn namelijk gemaakt met een 600mm-telelens vanaf statief. Was best een uitdaging om trillingvrij te werken. Het indrukken van de ontspanknop gaf al een grote verschuiving. Dat moest er daarna weer afgeknipt. Direct na Antarctica waren we even toe aan een mensvrije omgeving. Die vonden we bij het meer op de foto. Tevens een goede plek om de was te doen.

Kievit Wij zijn beide actief in de weidevogelbescherming in Nederland. Een jonge kievit geeft daarbij het ultieme lentegevoel. En hier kregen we dat gevoel ook bij het zien van het eerste jong van de Zuidamerikaanse kievit. Die hier trouwens een stuk minder bedreigd is dan in Nederland.

Zwarthalszwaan Met jong.

Kuikens pinguïn Ook sommige pinguïns hebben nu kuikens. Dat gaan we bekijken op Isla Magdalena in Chili. Helaas krijgen we de kuikens niet te zien. Die zitten nog 2 weken lang diep in de holen. Lekker veilig. Eén ouder past steeds op en geeft het jong te eten, terwijl de ander lekker aan het vissen is in de Oceaan, in dit geval in de Straat van Magelhaen. Na een aantal dagen worden de rollen omgekeerd.

Nandoe Nog een vogel die niet kan vliegen is de nandoe. Uit hun best grote eieren komen grote jongen. Let op de streepjescode!

Poema met jongen Waarschijnlijk hebben wij een mama-poema gezien met 3 jongen. Heel bijzonder! En 2 ervan waren bereid om op de foto te gaan.

Binnenkort een jong Ook op deze foto zie je lente-uitingen. Mocht iemand weten hoe deze levensgenieters heten, meld het dan even!

Gek word je ervan! En dan hebben we het over dazen. Om precies te zijn: mevrouw daas. Die zoemt om je heen, gaat snel zitten en bijt een stukje huid weg. Ze steekt dus niet, maar hapt. Het gaat haar om de energie in ons bloed, waardoor ze eitjes kan leggen. Dat bijten gebeurt ook door dunne kleding heen. Elke hap is au.

Keu-ken We bezoeken een privaat openluchtmuseum met de naam Keu-ken (betekenis: voorouders) dat geheel in het teken staat van de oorspronkelijke inwoners van Zuid-Chili. Dit museum krijgt geen steun van de overheid. Ook heeft dit deel van de geschiedenis geen plaats in het onderwijs. Als wij er zijn, is er ook een klas schoolkinderen die hier in hun vakantie zijn. De gidsen nemen ons mee in de leefwijze van de Teluelchen.

Genocide Missionarissen in 1907 over de Selknam: “Door hen te doden, werd een zeer humanitaire actie uitgevoerd. Die mensen konden nooit samenleven met de blanken. En hoe eerder ze werden uitgeroeid, hoe beter, want het is een wreedheid om ze gevangen te houden, zelfs op een missiepost. Daar kwijnen ze weg of sterven aan onze ziekten.”

Handblazer 9000 jaar geleden werd Patagonië en Vuurland ook al aantoonbaar bewoond. Als een soort ritueel werden op beschermde plaatsen zoals grotten handjes achtergelaten door kleurstof door een hol botje te blazen. Ook zijn er afbeeldingen van guanaca’s te zien.

Guanaco De Guanaca is een lama en dus een kameelachtige. Ze leven in kuddes en kunnen lang tegen droogte. Hier een jong en een over het hek springende volwassene. Want het gras is altijd groener aan gene zijde.

Perito Moreno Deze reis doet weer een beroep op het onvoorstelbare. We hebben al kennis gemaakt met bewegende aardplaten, waardoor Antarctica is opgeschoven van de evenaar naar waar het nu ligt. En nu staan we oog in oog met een grote gletsjer. Een massa stromend ijs. In het geval van de Perito Moreno gaat dat met een snelheid van 2 meter per dag. Eén van de snelste gletsjers ter wereld. Elke 8 minuten weer een centimeter verder. Dat gebeurt met heel veel kabaal als het ijs breekt en scheurt. En regelmatig – beter gezegd onregelmatig – breekt er een stuk ijs af en lazert in het water. Zeer indrukwekkend om te zien én te horen.

Torres del Paine Na 5 uur lopen en 1100 hoogtemeters verder zijn we dan aangekomen bij de beroemde Torres del Paine. Deze torens steken hoog uit boven de gletsjer en zijn het beeldmerk van dit (enorm grote) Nationaal Park. De natuur is hier prachtig. In dit park zagen we ook de poema’s.

Stromatolieten Dit zijn afzettingen van in zee levende bacteriën. Het zijn “dus” fossielen. Hier gefotografeerd bij een dieprode zonsondergang. De volgende ochtend waren ze weer gewoon grijzig.

Springende zeeleeuw Waarschijnlijk is deze zeeleeuw zich niet bewust dat Trump zojuist is begonnen aan zijn 2e termijn, dat er een wankel Gaza-akkoord is en dat Nederland een niets-bereikend kabinet heeft. Laten we ons voor even eens aansluiten bij het gedachtengoed van deze zeeleeuw: speel en spring nu en verzamel kracht en energie voor de volgende stap. Tot zover weer. Volgende keer gaat over de legendarische Carretera Austral. Een idee van Pinochet.

Ga verder met deel 8.